Met plezier schrijf ik over mijn eerste ervaringen van de kinderyoga lessen en deel ik wat uitspraken van deelnemende kinderen met jullie! Ik heb in de afgelopen 2 maanden ongeveer 200 matjes uitgerold voor kinderen tussen de 4 en 12 jaar, op diverse locaties in Zeeland.
Door mijn achtergrond als hulpverlener zijn groepen kinderen voor mij niet nieuw. En van drukke stuiterballen, verlegen kindjes of zenuwen die door een kinderlichaam gieren schrik ik gelukkig ook niet meer. Wat voor mij wel een uitdaging was, is het vinden van een balans tussen het mentale en lichamelijke aspect in de lessen. Tijdens de yogales past het mij namelijk niet om enkel gericht te zijn op de houdingen en bewegingen. Mijn lessen zijn juist onderscheidend door de gesprekken welke ik tussendoor heb met de kinderen als groep of individueel.
Kinderen komen niet binnen om op hun matje te zitten, naar de juf te luisteren en vervolgens naar huis te gaan. Mijn doel is dat elk kind zich gezien, gehoord en welkom voelt.
Voor iedere groep heb ik een voorbereiding welke ik als rode draad volg. Alleen ga ik tijdens de les in op dat wat er naar boven komt. Bijvoorbeeld, toen een 8 jarig meisje voor haar eerste keer deelnam, gaf ze aan erg zenuwachtig te zijn. Hier ontstond een mooi gesprek in de groep en dit is in mijn ogen goud waard:
-Waar voel je zenuwen in je lichaam?
- Hoe beïnvloeden ze jou gedachten en je gedrag?
- Ben jij je zenuwen of zijn ze onderdeel van jou?
- Heb je er een oordeel over?
Er gaat dan met het grootste gemak een scheur door die voorbereiding van mij heen en ik geef op dat moment een yogales over zenuwen/spanning v.s. veerkracht/vertrouwen. De vrijheid om te kunnen inspelen op wat er zich aandient geeft mij het grootste plezier!
Wat mij ook is opgevallen tijdens de lessen is dat de drukste kinderen tot de diepste vorm van ontspanning kunnen komen. Ik zou willen dat ik de uitdrukking op hun gezicht in beeld kon brengen om het met je te delen. Maar hun gezichtsuitdrukking gaat van (hyper) alert en gericht op de omgeving naar rustig en gericht op zichzelf.
Ik was voornemens om deze zomer zonnige strandlessen te verzorgen. Het leek me heerlijk om lekker in de buitenlucht bezig te zijn. Maar inmiddels kan ik concluderen dat het niet zou bijdragen aan de kwaliteit van de kinderyoga. Het ziet er namelijk heel lief en schattig uit om naar te kijken wanneer een kind in zijn eigen space lekker een momentje heeft. Alleen hoe gemakkelijk durf jij te mediteren met je ogen dicht op een bankje in de zon, terwijl je de voetstappen van voorbijgangers hoort….?
Ik heb het zelf meer dan eens geprobeerd, maar elke keer doe ik op zijn minst 1 oog open om te kijken wie het is.
Een aantal quotes van de afgelopen twee maanden die mij laten lachen:
‘Juf, moet ik serieus bewegen? Ik kom hier voor mijn rust’
‘Gaan we volgende week weer zo een meditatie doen? Dat voelt zo lekker’
‘Toen mama thuis kwam van haar werk zei ik, ga maar even zitten dan masseer ik je rug’
‘Je kunt bij Moniek niets fout doen, dat is zo relaxed’
Voor de komende periode liggen er weer een aantal leuke opdrachten op me te wachten. Een privé sessie voor een tiener, een privé ouder-kind traject, kinderyoga op een camping en na de zomer kinderyoga op verschillende basisscholen.
Ik hoop dat je me weet te vinden wanneer je me nodig hebt! ❤️