Wanneer je eerder mijn blogs hebt gelezen of me op de socials volgt, dan weet je dat ik graag tijd vrij maak voor persoonlijke ontwikkeling. Dat ik mezelf uitdaag tot groei en een laag dieper veel interessanter vind dan de oppervlakte. De afgelopen jaren leerde ik veel over rust vinden bij jezelf wanneer je leven op zijn kop staat. Want het leven komt met een flow waar je soms lekker op gaat en soms weerstand tegen voelt. De uitdaging ligt hier wat mij betreft in overgave aan beide, maar dat ter zijde. Ik was in de veronderstelling dat ik een basispunt in mezelf had gevonden waar ik telkens naar terug kon keren in periodes van weerstand. 

Totdat ik bij een nieuw hoofdstuk van het leven kwam, het moment waarop je je zorgen maakt om de gezondheid van je kind.

In alle heftigheid van emoties zag ik mezelf verdoven, lees: uren scrollen, veel eten zonder honger, wakker blijven terwijl je doodmoe bent, sociale afspraken annuleren & ver uit contact gaan met de ander én mezelf! Mijn focus en concentratie waren verdwenen zonder nog langer grip te hebben op mijn eigen gedachten. Daar waar stilte normaliter mijn beste vriend is, kon ik diezelfde rust nu niet meer vinden op mijn yoga mat. Hij bleef zelfs opgerold staan, te oncomfortabel.

Ik greep me vast aan alle kennis die er over dit thema 'Lyme' bestaat en wilde het begrijpen om het vervolgens te kunnen oplossen/aanpakken/wegnemen/overnemen. Alles vanuit de intentie om Robin te helpen. Maar verloor daarmee alle zorg voor mezelf, waardoor mijn lichaam in protest kwam door zelf ziek te worden. Het inzicht dat je niet voor je kind kunt zorgen wanneer je niet voor jezelf zorgt kwam hardleers. Hoe dan ook, de les is geleerd!

In één van mijn berichten las ik, 'probeer aan te pakken wat je gegeven wordt'. En daar besloot ik voor te gaan. Ik stapte uit de weerstand en identificeerde mezelf én Robin niet met een medisch label. We zijn allebei uit onze routine gestapt en samen (offline) op vakantie gegaan. De prioriteit hier in huis ligt op een ijzersterk immuunsysteem, slaap en heel veel liefde. Begrijp me niet verkeerd, een vakantie lost je problemen niet op. Maar de ruimte innemen om je 'verplichtingen' te pauzeren en te focussen op dat wat écht belangrijk is wel! 

Inmiddels lig ik terug op mijn yoga mat, kan ik de stilte weer verdragen en zitten we in een positieve energie. Met hem gaat het stapsgewijs beter en zie ik dat vuur voorzichtig weer in zijn ogen terugkomen. Elke ouder die dit leest begrijpt wat ik daarmee bedoel.
Hij en ik komen er wel ❤️ balancerend door het leven! 

Lieve lezer, je zou me helpen door je te laten inspireren in plaats van te reageren. Deze blog is niet geschreven om kracht te ontvangen, die heb ik inmiddels zelf weer terug gevonden.

Je weet wel, daar in mezelf!

Super enthousiast ben ik over mijn ervaringen met kinderyoga op de Zeeuwse basisscholen! De afgelopen maanden mocht ik diverse locaties bezoeken voor één of meerdere workshops. Op sommige scholen breng ik een eenmalig bezoekje en op andere scholen kom ik frequent of zelf structureel!

Mijn ervaringen leerden mij dat als kinderyoga ergens nodig is: dat op de basisschool is!

Dit schrijf ik omdat er zoveel kinderen zijn die in dit schoolsysteem ver van zichzelf komen te staan. Als je ziet, voelt en ervaart wat een moment van rust en ontspanning bij jezelf vinden voor een kind doet, raakt me dit enorm! 

Kinderen krijgen tijdens zo een workshop een veilige sfeer en de gelegenheid om even uit de hectiek van de dag te stappen. Maar weer even terug bij zichzelf te voelen hoe het gaat en wat je nodig hebt. Een moment zonder prestatie, zonder vergelijken, zonder beoordeling. Ik zou er recht vanuit mijn hart hele speeches over kunnen geven. 

Kinderyoga kan bijdragen aan de gezonde balans voor een kleuter of schoolkind,
waar we in ons volwassen leven allemaal zoekende naar zijn (bewust of onbewust).

Misschien dat het je verwonderd, maar heel veel kinderen voelen pas daar op die mat dat ze naar het toilet moeten. Zo komt bijvoorbeeld broekplassen ook bij oudere kinderen vaker dan eens voor op de yogamat, puur omdat hier ontspanning gevoeld mag worden. Mijn hoogste doel is dat elk kind zich gezien voelt wanneer hij of zij vertrekt!

Een leerling zei me 'Juf, ik heb de hele week op je gewacht'.
Een ouder mailt me 'Moniek, ik zie dat ze veel meer zichzelf is wanneer ze uit school komt na de kinderyoga'.
Een leerkracht spreekt me aan 'Wanneer je door de school loopt straalt je hele energie rust uit'. 

Mijn nieuwe missie is geboren, kinderyoga op de Zeeuwse basisscholen!

Wil je verder lezen over mijn aanbod? Klik dan hier!

Deze scholen gingen je voor; 

Ravenstein in Vlissingen, Louise de Coligny in Vlissingen, Magistraal in Middelburg, Het Kompas in Oost-Souburg, De Meidoorn in Nisse, De Linden in 's-Gravenpolder, De Rank in 's-Gravenpolder, Prof. Kohnstammschool in Goes, Zuidwesthoek in Goes, de Lispeltuut in Oostkapelle, de Lichtboei in Westkapelle & de Lichtstraal in Westkapelle.

Met plezier schrijf ik over mijn eerste ervaringen van de kinderyoga lessen en deel ik wat uitspraken van deelnemende kinderen met jullie! Ik heb in de afgelopen 2 maanden ongeveer 200 matjes uitgerold voor kinderen tussen de 4 en 12 jaar, op diverse locaties in Zeeland.

Door mijn achtergrond als hulpverlener zijn groepen kinderen voor mij niet nieuw. En van drukke stuiterballen, verlegen kindjes of zenuwen die door een kinderlichaam gieren schrik ik gelukkig ook niet meer. Wat voor mij wel een uitdaging was, is het vinden van een balans tussen het mentale en lichamelijke aspect in de lessen. Tijdens de yogales past het mij namelijk niet om enkel gericht te zijn op de houdingen en bewegingen. Mijn lessen zijn juist onderscheidend door de gesprekken welke ik tussendoor heb met de kinderen als groep of individueel.

Kinderen komen niet binnen om op hun matje te zitten, naar de juf te luisteren en vervolgens naar huis te gaan. Mijn doel is dat elk kind zich gezien, gehoord en welkom voelt.

Voor iedere groep heb ik een voorbereiding welke ik als rode draad volg. Alleen ga ik tijdens de les in op dat wat er naar boven komt. Bijvoorbeeld, toen een 8 jarig meisje voor haar eerste keer deelnam, gaf ze aan erg zenuwachtig te zijn. Hier ontstond een mooi gesprek in de groep en dit is in mijn ogen goud waard:

-Waar voel je zenuwen in je lichaam?
- Hoe beïnvloeden ze jou gedachten en je gedrag?
- Ben jij je zenuwen of zijn ze onderdeel van jou?
- Heb je er een oordeel over?

Er gaat dan met het grootste gemak een scheur door die voorbereiding van mij heen en ik geef op dat moment een yogales over zenuwen/spanning v.s. veerkracht/vertrouwen. De vrijheid om te kunnen inspelen op wat er zich aandient geeft mij het grootste plezier!

Wat mij ook is opgevallen tijdens de lessen is dat de drukste kinderen tot de diepste vorm van ontspanning kunnen komen. Ik zou willen dat ik de uitdrukking op hun gezicht in beeld kon brengen om het met je te delen. Maar hun gezichtsuitdrukking gaat van (hyper) alert en gericht op de omgeving naar rustig en gericht op zichzelf.

Wanneer je je intenties en wensen uitspreekt naar anderen (of het universum in stuurt; net hoe spiritueel je het lezen wilt). Dan volgt er vaak iets moois waarop je zelf niet echt invloed lijkt te hebben. Het balletje gaat rollen, je komt in een bepaalde flow, het één volgt het ander op.. etc.

Zo startte ik begin dit jaar met een reeks proeflessen voor de eindopdracht van mijn opleiding. Een aantal ouders had ik zelf benaderd met de vraag; ‘mini yogi’s en yogini’s gezocht’. De proeflessen bleken een groter succes dan ik zelf had verwacht.

 Een overtuigde moeder belt me na de lessen op:

'Moniek, mijn dochter heeft eindelijk iets gevonden waar ze zonder faalangst zichzelf kan zijn. Vertel me alsjeblieft wanneer je lessen starten?’.

Hierdoor was de eerste groep kinderen al klaar om te beginnen, terwijl ik zelf nog geen locatie op het oog had. Wanneer ouders vervolgens zelf actief op zoek gingen naar mogelijkheden voor locaties, zul je begrijpen dat dit een mega energie boost geeft om van start te gaan! 

Mijn eigen yogadocente gunt me vervolgens een connectie uit haar netwerk, waar een eerste opdracht op een basisschool uit voortkomt. Mijn inspiratie groeit en het leerelement is groot, wanneer ik hier per ochtend iets meer dan 45 kindjes in mijn yogalessen zie. Andere basisscholen sluiten aan en mijn naamsbekendheid groeit.

Dat moment dat je besluit vast staat, je dient je ontslagbrief in en weet dat er een tijd aanbreekt die je niet eerder kende.

Want na je basisschool, ging je naar de middelbare school, toen fietste je door het MBO naar een HBO diploma en wilde je zo snel als je kon jezelf 'bewijzen' op de arbeidsmarkt. Als je daar als werknemer dan nog een paar keer onderuit ging omdat je te hard piekte of omdat je voornemens was de hele wereld te redden...
Dan volgt er een tijd in je loopbaan dat je eindelijk lekker op je plekje zit, je werk gaat je gemakkelijker af, er komt routine, kennis en ervaring....

Maar dan klopt dat gevoel aan;
oké, ik doe nu wat ik hoor te doen.
En nu??

Je waagt de sprong in het diepe en zet je ontslag door, op je laatste werkdag knuffel je je lieve collega's gedag en stap je in de auto naar huis. Weer een nieuw gevoel in die onderbuik; wie ben je zonder je baan? Alsof ik zonder caseload, werktelefoon, gevulde mail-inbox en een volle to-do lijst ineens niet meer van (maatschappelijke) betekenis was.

Nadat ik ben gestopt in de jeugdzorg voelde ik pas hoezeer ik mezelf identificeerde met al die rollen die ik zelf op me had genomen. En hoe (over)verantwoordelijk ik me al die jaren had gevoeld voor o.a. mijn caseload. Er zat voor mij maar 1 ding op, terug naar de kern. Hoe ik dat deed lees je hier onder.
Een uitdagende tijd hoor!

Boeken die ik las om me richting te geven

✓ Nicole Le Pera - How to do the work
✓ Rashjree Patel - Het geheim van levenskracht