Wanneer je eerder mijn blogs hebt gelezen of me op de socials volgt, dan weet je dat ik graag tijd vrij maak voor persoonlijke ontwikkeling. Dat ik mezelf uitdaag tot groei en een laag dieper veel interessanter vind dan de oppervlakte. De afgelopen jaren leerde ik veel over rust vinden bij jezelf wanneer je leven op zijn kop staat. Want het leven komt met een flow waar je soms lekker op gaat en soms weerstand tegen voelt. De uitdaging ligt hier wat mij betreft in overgave aan beide, maar dat ter zijde. Ik was in de veronderstelling dat ik een basispunt in mezelf had gevonden waar ik telkens naar terug kon keren in periodes van weerstand.
Totdat ik bij een nieuw hoofdstuk van het leven kwam, het moment waarop je je zorgen maakt om de gezondheid van je kind.
In alle heftigheid van emoties zag ik mezelf verdoven, lees: uren scrollen, veel eten zonder honger, wakker blijven terwijl je doodmoe bent, sociale afspraken annuleren & ver uit contact gaan met de ander én mezelf! Mijn focus en concentratie waren verdwenen zonder nog langer grip te hebben op mijn eigen gedachten. Daar waar stilte normaliter mijn beste vriend is, kon ik diezelfde rust nu niet meer vinden op mijn yoga mat. Hij bleef zelfs opgerold staan, te oncomfortabel.
Ik greep me vast aan alle kennis die er over dit thema 'Lyme' bestaat en wilde het begrijpen om het vervolgens te kunnen oplossen/aanpakken/wegnemen/overnemen. Alles vanuit de intentie om Robin te helpen. Maar verloor daarmee alle zorg voor mezelf, waardoor mijn lichaam in protest kwam door zelf ziek te worden. Het inzicht dat je niet voor je kind kunt zorgen wanneer je niet voor jezelf zorgt kwam hardleers. Hoe dan ook, de les is geleerd!
In één van mijn berichten las ik, 'probeer aan te pakken wat je gegeven wordt'. En daar besloot ik voor te gaan. Ik stapte uit de weerstand en identificeerde mezelf én Robin niet met een medisch label. We zijn allebei uit onze routine gestapt en samen (offline) op vakantie gegaan. De prioriteit hier in huis ligt op een ijzersterk immuunsysteem, slaap en heel veel liefde. Begrijp me niet verkeerd, een vakantie lost je problemen niet op. Maar de ruimte innemen om je 'verplichtingen' te pauzeren en te focussen op dat wat écht belangrijk is wel!
Inmiddels lig ik terug op mijn yoga mat, kan ik de stilte weer verdragen en zitten we in een positieve energie. Met hem gaat het stapsgewijs beter en zie ik dat vuur voorzichtig weer in zijn ogen terugkomen. Elke ouder die dit leest begrijpt wat ik daarmee bedoel.
Hij en ik komen er wel ❤️ balancerend door het leven!
Lieve lezer, je zou me helpen door je te laten inspireren in plaats van te reageren. Deze blog is niet geschreven om kracht te ontvangen, die heb ik inmiddels zelf weer terug gevonden.
Je weet wel, daar in mezelf!